Mavi, masmavi bir çarşaf düşün,
İçindesin, üstünde, dalgaları var,
Deniz gibi, okyanus belki, uçsuz bucaksız…
Düşün, hafif bir sarsıntı oluyor,
Çarşaf denize, sen bir kayık içinde sallanan,
Sırt üstü, güneşle yüz yüze, gök dikizleyen,
Aşk, aşkı dikizler gözler, sessizce ve sinsice…
Korkma, güçlüsün sen, âşık olmak yürek ister,
Bir ruhu tamamen birine açabilmek, tüm çıplaklığıyla.
Güçlüsün, güçlüsün işte, ellerini uzatmak,
İhtiyaç duymak, arzulamak, özlemek, derin derin…
Sessiz, çok sessiz o okyanus, huzur verici,
Uzadıkça belki biraz korkutucu, gelecek diye,
O, büyüleyen, bakışlarıyla, sesiyle…
Bilirsin, sığındığımız aynı zamanda mezarımızdır,
En güvenli, dokunulmaz, rahat bırakılmış…
Yapmayacağım, demiştin, yüzmeyeceğim,
Dalmayacağım o tehlikeli sulara, hatırlıyorum;
Şimdi, o sulardayız, ben izliyorum seni uzaktan,
Derin derin nefes alıp veriyorum, kenetleniyor sistemlerim,
Zihnim, allak bullak, takılıyor kalıyorum,
Acımasızlık, haksızlık, çığlıklar içime doluyor.
Sonra bir anda başka bir yerde buluyorum kendimi,
Göremiyorum seni, hissetmiyorum özlemini,
Bakmıyorsun, merak etmiyorsun, gitmişsin.
Artık maviler de asit gibi, dokununca, dalınca içine,
Eriyip kaybolmak sonsuzluğa doğru…
